Her Şeyden Önce...
Dibi gördüğüm bir dönemden geçiyordum, 450TL'lik ev kiramı bir ay geriden ödüyor, limiti sadece 700TL olan kredi kartımın borç uyarılarına kulak asmıyordum. 6 aydır aktif bir şekilde yarı zamanlı bir iş arıyor ve ne yazık ki bulamıyordum. Gerçi her işe başvurmuyor, biraz iş ve iş veren seçiyordum ama işte olmuyordu.
Ekonomik olarak dibi görmüştüm evet, ama daha kötüsü de psikolojik olarak da hiç iyi değildim. Yaptığım başvurulara cevap bile gelmemesi, psikolojik çöküntümün üstüne tuz biber oluyordu. Kendimi inanılmaz işe yaramaz hissediyordum, hayatın çok da anlamı kalmamıştı benim için.
Bereketli Bir Gece...
Yine iş ilanlarına göz attığım bir 12 Ağustos gecesinde Unisbul'dan 4 iş ilanına başvurdum. İkisi Teknik Destek Sorumlusu, biri Müşteri Hizmetleri Elemanı ve sonuncusu idi Stajyerlik idi. Açıkçası iş deneyimim ve paraya ihtiyacım göz önüne alındığında Stajyer ilanına başvurmam garipti. Ama işte yıllar önce Ralf Arditti aracılığıyla Webdenal ile bambaşka şartlarda tanışmıştım ve "En çok ne olur ki, çağırırlarsa gider görüşürüm, uyuşamazsak olmaz..." diyerek stajyerliğe de başvurmıştum.
O gece benim için bereketli bir geceymiş, başvurduğum 4 ilandan 2'si geri dönüş yaptı. Biri Webdenal diğeri ise Teknik Destek Sorumlusu arayan bir firmaydı.
Hareketli Bir Hafta...
Teknik Destek Sorumlusu arayan firma ile gittim görüştüm, oldukça pozitif bir görüşme gerçekleştirdik 20 Ağustos'ta. Aynı gün akşam saatlerinde Webdenal'dan bir eposta aldım, ama ben ertesi gün ancak akşam gördüm epostayı.
Beni bilenler bilir, ben öyle telefonlarımı çok açmam. Webdenal da beni aramış ama ulaşamamış doğal olarak, kendilerini aramamı rica ediyorlardı. İş ararken telefonları açmamak neyin kafası diye sorarsanız; beni bir umut açtığım, ama reklam çıkan numaralar delirtti :)
Burada bir parantez açarak Canan (Çelikyay) Hanım'a da özel bir teşekkür etmek istiyorum. Daha sonradan başka işe alımlarda da şahsen deneyimlediğim gibi, yüzlerce başvurunun arasından seçmiş beni, hatta telefonu açmadığım halde bana ulaşmak konusunda "Bu çocukta iş var." diyerek ısrarcı olmuş. Benim için Webdenal'daki yeri ayrıdır.
Doğru Bir Seçim...
Pazartesi günü, cebimdeki son 10TL'nin 5TL'sini ankesörlü telefon kartı almak için harcadım. 20 Ağustos'taki diğer şirketle görüşmem pozitif geçmeseydi, cebimdeki parayı telefon kartına harcamayabilirdim. Özgüvenin yerine gelmesi güzel şey ;) Çarşamba günü, yani 26 Ağustos günü sabahtan da görüşmeye çağrıldım.
Yıllar önce TOG'dan Rehberim Ralf Arditti Bey'in beni tanıştırdığı Turgut Derman ile görüştüm. Site İçerik Düzenleme, Müşteri İlişkileri ve Sosyal Medya / Grafik Tasarım konularında stajyer olarak işe başladım. Diğer işle şartları neredeyse aynıydı, belki diğer tara daha iyiydi, orasıyla ilgili de çok olumlu düşüncelerim vardı ama sanırım Turgut Bey'in TOG kurucularından olması ve geçmişte TOG'un hayatımdaki yanı ağır bastı ve Webdenal'ı seçtim. Kesinlikle doğru bir seçim yapmışım :)
Webdenal'daki İlk Dönemlerim...
Webdenal'daki ilk bir buçuk ayım ürünü girişi yapmak ve içerik düzeltmeyle geçti. Açıkçası aceleci davranmak istemiyordum, tarafıma verilen görevlerin yapılıp tamamlanmasına odaklanmıştım. Verileni iyi ve hızlı bir şekilde yapmalıyım diye düşünüyordum. Kanım kaynıyordu, "Şunu da, bunu da ve evet onu da yapabilirim..." demek için ama kendimi tutuyordum. Her şeyi yapabilmek, hiçbir zaman işe yaramamıştı geçmişte.
Ve sonra aşama aşama açılmaya başladım. Bannerları Turgut Bey tasarlıyordu eskiden, Turgut Bey'in bir haftalık bir yokluğunda banner işi bana geçti ve bende kaldı. O arada sosyal medya paylaşımlarının sorumluluğu da bana geçmiş oldu. O dönemde Murat Bey ile iletişimim ise ürün modellerini bulup Excal dosyası ile kendisine iletmemin ötesine geçmiyordu.
Sen Bu İşlerden Anlıyor Musun?
Bir gün Murat Bey ile Osman Bey'i Bootstrap üzerine konuşurlarken gördüm ve kendimi tutamayıp dahil oldum konuşmaya. Aslında birkaç kez daha denk gelmiştim bu tür konuşmalara ama tutmuştum dilimi. Murat Bey'in "Sen bu işlerden anlıyor musun?" sorusu ise milat oldu benim için ve o günden sonra en çok Murat Bey ile etkileşime geçtim.
Webdenal'da uzun süredir çalışan Sevilay, bir keresinde "Bunca zamandır burada çalışıyorum, bu kadar girip çıkmamışımdır Murat Bey'in odasına." demişti. Yeni ofise geçtiğimizde ise odasına girip çıkmam diye bir şey kalmadı, çünkü kendi odasında bir masa açtı bana. O günden bugüne aynı odayı paylaşıyoruz.
Webdenal'ın tasarımının yenilenmesi, yeni özellikler eklenmesi, optimizasyon çalışmaları, arkadaki teknik işler, kodlamalar... Murat Bey'in inanılmaz bir bilgi birikimi vardı ve bu bilgiyi paylaşmak konusunda hiçbir çekincesi yoktu. Ne sorduysam cevapladı, cevaplamakla kalmadı anlattı detaylıca, karşına alıp görüşlerimi dinledi, radikal değişiklik taleplerime bile onay verdi.
Halen bazen gün içerisinde bzen durar ve sorarım kendime "Neden görüşümü alıyor ki?"
Bu sorunun doğru bir cevabı, hatta herhangi bir cevabı var mı bilmiyorum. Ama beni ekstra motive ettiği ve bir şeyi yaparken yan nedenlerini ve sonuçlarını da ayrıca sorgulamamı sağladığı da bir gerçek.
Bir İşten Çok Fazlası...
Webdenal benim için bir işten çok fazlası, bazen bu kadar bağlanmış olmam doğru mu diye sorgulamıyor değilim kendimi. Ama seviyorum işimi, çalışma ortamımı, birlikte çalıştığım insanları. İşe gidince mutlu oluyorum, hatta ders ya da sınav nedeniyle bir iki gün uzak kalırsam kendimi kötü hissetmeye başlıyor ve hatta depresyona giriyorum.
Bazı geceler kendi isteğimle ofiste sabahladığım da oluyor. Sakin sakin çalışmak, gün içerisindeki rutin işler dışında yeni bir şeyler yaratmak ve kendimi geliştirmek için kalıyorum. Mesai sınırlamalı yaşamıyorum Webdenal'da, bir parçam orası benim. Evimin bir odası o ofis, bazen o odada kalıyorum o kadar.
Baskı Benim Felcim...
Uzattığım okulumu, bazı bazı ailem bile bana karşı koz olarak kullanırken bunun lafını etmeyen bir yer Webdenal. Derslerime gitmemi, sınavlara katılmamı elbette teşvik ediyorlar, hatta sınav zamanı ofisten kovalıyorlar ama daha fazla bir zorlamada ya da korkutmada bulunmuyorlar. Kaldı ki, baskıyla sonuç alınabilen bir insan değilim ben. Örneğin yoklama alınan derslere genelde katılmam ya da söz verdiğim yazıları yazamam... Baskı benim felç nedenim...
Bazen kendi içime dönerim, deyim yerindeyse kayıplara karışır, dünya üzerinden silinirim. Kendimi bile arasam ulaşamam, o derece kaybolurum kendimde. Bu zamana kadar çalıştığım tek bir yer bu gel gitlerimi anlayabilmiş ve normalleştirebilmişti, Webdenal ise 10 yıl kadar sonra bu normalleştirebilen ikinci yer. Bu anlamda bile çok özel bir yeri hak ediyor.
Kat Kat Değer...
Evimde bir kitaplık tamamen Turgut Bey'in bana bağışladığı çok değerli kitaplardan oluşuyor, yıllarca okusam bitiremeyeceğim kadar çok kitabım oldu. Hangisinden başlayacağımı veya ne ara okuyacağımı bilemediğim, ama hepsini de okumak istediğim bir dünya kitap. Bu kitaplık bile paha biçilemez bir şey kesinlikle.
Ya da yaz başında nişanlanmayı planladığım dönemde, ailemin aramalarıma cevap vermemesi sonrasında Murat Bey'in istersen kız istemeye biz gidebiliriz teklifinde bulunması bile hani 'düşünmeniz yeter' dediğimiz şeylerden biri. Ki "Hadi gidelim..." desem, ikiletmeyeceklerine de adım gibi biliyorum.
Çok Şey Öğrendim...
Bir yıl öncesine baktığımda, Webdenal'da inanılmaz bir yol kat ettiğimi görüyorum. En basitinden bir yıl önceki kodlama bilgim ile şimdiki halimi karşılaştıramam bile, o derece çok şey öğrendim. Sadece kodlamaya dair değil, eticaret sektörüne, iş hayatına, günlük hayata, insan ilişkilerine ve pek çok farklı şeye dair hayal edemeyeceğim kadar çok şey öğrendim ve deneyimledim. Daha öğrenecek çok şeyim olduğunu biliyor, yola keyifle ve istekle devam ediyorum.
Yeniden Teşekkürler...
Bu zamana kadar her şekilde ve her koşulda yanımda olan Murat Bey ve Turgut Bey başta olmak üzere, tüm çalışma arkadaşlarıma tek tek teşekkür ediyorum. Sizlerle çalışmayı seviyorum. İyi ki varsınız, iyi ki yollarımız Webdenal'da kesişti.
Hepinize Mutlu Yıllar...
Hiç yorum yok
Yorum Gönder
Düşüncelerinizi Paylaştığınız İçin Teşekkürler...