intihar-etmek.istiyor.us

5 Kasım 2008 Saat 04:01

10 Ocak 2008 tarihine (yaklaşık 1 yıl önce) bu sitedeki intiharla ilgili yorumumu okudum. ve gördüm ki hiçbir şey değişmemiş. bu süreçteki tüm kendimi kandırmalarım daha çok acı olarak geri dönmüş bana ve yaşam beni benden bir parça daha almış.

intihar etmek isteyenleri zayıf kişiler olarak nitelendirmek kesinlikle çok yanlış bana kalırsa ve bence aksine çok güçlü kişiler. intihar etmek isteyen kişi bunu bir anda düşünmeye başlamıyor. dayanıyor, herkesten daha çok dayanıyor ve kaçınılmaz son gelip inceldiği yerden kopuyor. evet intihar etmek isteyenler ve bir adım ötesinde bunu başaranlar gerçekten güçlüler çünkü tüm olumsuz sonuçlarını bildiği halde kendi canını kendi alabiliyor.

kesinlikle intihar çok farklı ve özel bir olgu. insanın doğası gereği yaşamak ve hayatını bir şekilde devam ettirme ihtiyacı duyar. canlılığın temel özelliklerinin tümünün temelinde yaşamak varken, intihar tam anlamıyla bir başkaldırı ve özgürlüktür. doğanın yüzyıllardır evlatlarına sunduğu temel bilinç, intihar düşüncesi ile çökertilmektedir.

dinen de bir başkaldırı olarak algılanması ve bir çok dinde günah sayılmasının temelinde çok önemli bir hususu barındırır. din; kişiyi ve hayatını kontrol eden bir yapıya sahiptir. kuralları vardır uyulması gereken. tanrılar sonsuz güce sahiptirler, var etmek ve yok etmek onlara hastır. işte intihar tam bu anda tanrının yok etme gücünü elinden alıp kendi benliğine çekmektedir. tanrı bu anda kendi zayıflığını hisseder ve kullarına kızıp onları cezalandırır.

intihar etmenin temelindeki derin felsefeyi anlayamamış, bunu cehenneme gitmekle ya da güçsüzlük ile bir tutan kişilerin bu konuda hiç yorum yapmamaları gerekir. intiharın özünde kesinlikle onların basit düşüncelerinin aksine çok daha karmaşık ve çözülmesi zor bir denklem vardır.

10 Ocak 2008 Saat 18:42

intihar, kişisel bir tercihdir bence. canım tatlı olmasa bir gün daha yaşamazdım. belki de az ümidim olduğu için ya da üzerime giydirilen 'sen şöyle şöylesin' giysisini çıkarıp atamadığımdan hiç ciddi bir girişimde bulunamadım. ama özellikle son bir aydır ciddi ciddi gidip geliyor aklıma bu fikir.

ve de zorlukların yaşamın değerini anlamamız için karşımıza çıkan fırsatlar olması fikri, polyannacılıktan öte değil bana kalırsa. kendimizi kandırmak için bol miktarda yalan söylüyoruz kendimize, işte bu da onlardan biri.

ölmemiz, kimseyi 6 aydan fazla alakadar etmeyecek. ölmemizi istemeyenler ise kendi keyifleri el vermediğin için istemiyorlar.

umutlanma atakları yapmıyor değilim ama hiçbir şey zevk vermez oldu. belki bundan 5 yıl sonra geriye dönüp baktığımda neler de düşünmüşüm diyeceğim ama hiçbir zaman iğrenmeyeceğim kendimden.

intihar etmek de bir özgürlüktür, aynen yaşama özgürlüğü gibi...